Ah kar taneleri!
Ah sömestri!
Ah Bolu!
Ah canlar!
Ah çocuklar!
Eyvah! Kartalkaya…
Ah kar taneleri!
Yağmasaydın kar taneleri
Konmasaydın Kartalkaya’ya
Olmasaydı 21 Ocak 2025
Olmasaydı Sömestri
Yanmasaydı canlar.
Ah kar taneleri!
Tatlı uykuları zehre
Tatili cehenneme çevirmeseydin
Mışıl mışıl uyuyan
Körpecik bedenlere kıymasaydın
Canları yakmasaydın
Duman zehriyle masumları Boğmasaydın.
Ah kar taneleri!
Düşmeseydin bu kış
Yağmasaydın, olmasaydın
Yürekleri acıya doyurmasaydın.
Ah kar taneleri!
Sınıflara acı düşmeseydi
Zil çalsaydı yine
Teneffüse çıkılsaydı
Sıralar boş kalmasaydı
Bahçeler de canlar koşuştursaydı.
Ah kar taneleri!
Evde yataklar boş kaldı
Kütüphaneler sessiz kaldı
Gardroplar sahipsiz
Gelecek eksik kaldı.
Ah kar taneleri!
Dönselerdi evlerine
Komşularla
Kucak kucağa sarılsalardı
Emanete ihanet etmeden
Canlar yuvasına kavuşsaydı.
Ah kar taneleri!
Yine şehitlerimiz var cümlesini Kurdurmasaydın
Ülkeyi yas içinde bırakmasaydın
Tarihe kara gün olarak kazılmasaydın.
Ah kar taneleri!
Dağlara tepelere konmasaydın
Bu sömestri tatile çıkıp
İklim değişikliğine sığınarak
Bir de sen tatil yapsaydın.
Ah kar taneleri!
Ne diyecek şimdi ana babalar
Tatile mi gittik diyecekler
Sınıfta boş kalan yerlere neler Söyleyecekler
Kartalkaya lanetmiş
Bizler dost mu zannettik diyecekler.
Ah kar taneleri!
Yağmasaydın
Konmasaydın
Bu sene de keyif çatıp
Bu çocuklara kıymasaydın
Şimdi biz nasıl deriz
Ali gitti Ömer gitti Ayşe gitti
Kartalkaya ömürlerini yedi.
Ah kar taneleri!
Kayak aşkı aşk değilmiş
Lapa lapa yağarken
Zindana çekmekmiş
Bulduğu zayıf tarafından
Ölüme yürütmekmiş.
Ah kar taneleri!
Bir film sahnesi olmalıydın
Canlar da oyuncu
İzler geçerdik
Etkileyici ödüle layık derdik.
Ey kar taneleri!
Yağma artık bu Dünya’ya
Ne Bolu’ya
Ne canlara
Cehennem oldun Kartalkaya’ya
Kurşunlana kurşunlana
Yana yana
Göçükte kala kala
Çığda dona dona
Trafikte ölüm koklaya koklaya
Duyarsızlaştıkça duyarsızlaşan
Anormalleştikçe anormalleşen olguların toprağında can çekişen topluma ramak kala…
Ne kadar sessiz toplum olduğumuzda gizli, ne kadar kaliteli bir toplum olduğumuz.
İşte bu kadarız!
Karşı oteldeki yangından hayatta kalmayı tesadüfen başaranlar, sanki kar üstünde mangal yakmış otel müşterilerinin et kokularıyla kayak zevkine devam etmeleri…..
Duyarsızlığın daniskası.
Normalleşmenin en son geldiği nokta: Burnundaki kokulara, kulağındaki çığlığa rağmen, tatil zevkine devam etmek, şimdilik şanslılığını kutlama reaksiyonu olmalı…
Bir gecede yok olan ülkenin değerleri hakkınızı helal edin.
